مایکوتوکسین‌ها انواعی از متابولیت‌های ثانویه قارچی هستند که در بسیاری از محصولات کشاورزی و نهاده‌های دامی وجود دارند. تاکنون بیش از 400 نوع مایکوتوکسین گوناگون مورد شناسایی قرار گرفته است.

 قارچ‌های تولیدکننده‌ی مایکوتوکسین‌ها به دو دسته‌ی قارچ‌های مزرعه‌ای (Field fungi) و قارچ‌های انباری (Storage fungi) دسته‌بندی می‌شوند. قارچ‌های مزرعه‌ای مانند فوزاریوم (Fusarium) مایکوتوکسین‌های خود را روزی گیاه زنده‌ی در حال رشد در مزرعه تولید می‌کنند؛ درحالی‌که قارچ‌های انباری مانند آسپرژیلوس‌ها (Aspergilli) و پنی‌سیلیوم‌ها (Penicilliums) این سموم را روی محصولات کشاورزی برداشت و نگهداری شده در تنبارها تولید می‌کنند. عواملی چون رطوبت، دما، تاریکی و مدت زمان نگهداری محصولات کشاورزی نقش مهمی در شدت رشد قارچ‌ها و مقدار تولید مایکوتوکسین‌ها توسط آن‌ها دارند.

مایکوتوکسین‌ها به هر روش ممکن، به زنجیره‌ی غذایی انسان و دام راه یافته و آسیب‌های خود را وارد می‌کنند؛ بنابراین تنها راه رویارویی با مایکوتوکسین‌ها، حذف آن‌ها از زنجیره‌ی غذایی انسان و دام است. یکی از مهم‌ترین و موثرترین روش‌های حذف آن‌ها از زنجیره‌ی غذایی، جلوگیری از جذب آن‌ها در دستگاه گوارش است، زیرا حذف آن‌ها از مواد غذایی (به ویژه دام‌ها) تقریباً غیرممکن است.

مایکوتوکسین بایندرها (Mycotoxin binders) دقیقاً به همین منظور (جلوگیری از جذب مایکوتوکسین‌ها در دستگاه گوارش) طراحی شده‌اند. مایکوتوکسین بایندرها شامل انواعی از موادمعدنی و آلی هستند که توانایی جذب گسترده‌ای از مایکوتوکسین‌ها را داشته و باید دارای چندین ویژگی زیر باشند:

- مایکوتوکسین بایندر نباید در دستگاه گوارش هضم و جذب شود؛

- توانایی بالایی در جذب انواع مایکوتوکسین‌ها را داشته و این توانایی جذب و نگهداری مایکوتوکسین‌ها را تا دفع مدفوع حفظ کند.

- مایکوتوکسین بایندرها نباید در pHهای گوناگون دستگاه گوارش ویژگی جذب و نگهداری مایکوتوکسین‌های خود را از دست بدهند؛ به سخن دیگر، نباید حساس به pH (pH sensitive) باشند؛

- سرعت جذب مایکوتوکسین توسط مایکوتوکسین بایندر باید بسیار بیشتر از سرعت جذب مایکوتوکسین توسط دستگاه گوارش باشد.

- مایکوتوکسین بایندر باید توانایی پراکنده شدن زیادی در مواد خوراکی داشته تا بتواند به سرعت در محتویات دستگاه گوارش پخش شده و مایکوتوکسین‌ها را جذب کند؛ بنابراین، ریز بودن اندازه‌ی ذرات و پخش پذیری (Dispersibility) بالای مایکوتوکسین بایندر از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

با توجه به ویژگی‌های اشاره شده در بالا، هیچ‌گاه نمی‌توان انتظار داشت که یک ماده به تنهایی بتواند به عنوان مایکوتوکسین بایندر، همه‌ی این کارها را همزمان انجام دهد. به همین دلیل است که بیشتر مایکوتوکسین بایندرهایی که از طراحی عملی، هوشمند و اصولی برخوردارند، در واقع ترکیبی از اجزای گوناگونی هستند تا گستره‌ی وسیعی از مایکوتوکسین‌ها را با راندمان و سرعتی قابل قبول جذب کرده و از راه واجذب (رهاسازی دوباره‌ی) آن‌ها جلوگیری کنند. بنابراین، به صراحت می‌توان گفت که تفاوت کیفیت مایکوتوکسین بایندرها، به درجه و میزان هوشمندانه بودن گزینش اجزای به کار رفته در ساخت آن‌ها بستگی دارد.

MaxiSorp نوعی مایکوتوکسین بایندر وسیع الطیف (Wide spectrum mytoxin binder) 4 جزئی است که از توانایی، راندمان و سرعت جذب بالایی برای انواع گوناگونی از مایکوتوکسین‌ها برخوردار است. این 4 جزء عبارتند از:

جزء بر پایه‌ی کِلِی (Clay based compartment) 

جزء بر پایه‌ی کلِی شامل بنتونیت لایه‌ای فرآوری شده، زئولیت اصلاح شده و خاک دیاتومه‌ی فرآوری شده و مونتموریلونیت می‌باشد. انتخاب نوع کلِی و نوع خاص فرآوری و فعال‌سازی آن‌ها سبب شده است که اجزای این بخش دارای ساختار لایه‌ لایه با حجم و فضاهای میان لایه‌ای (Interlayer space) مشخص بوده و می‌توانند به طور فیزیکی، انواعی از مایکوتوکسین‌ها را در درون لایه‌های خود به دام انداخته و از آزاد شدن دوباره‌ی آن‌ها تا انتهای دستگاه گوارش، جلوگیری کنند.

انتخاب انواع کلِی با اندازه‌های متفاوت در فضاهای میان لایه‌ای و منافذ و همچنین فعال‌سازی لایه‌های سطحی کلِی‌ها جهت جذب حداکثری و به دام انداختن مایکوتوکسین در تله‌های فیزیکی لایه‌ای سبب شده است دامنه وسیعی از مایکوتوکسین‌های قطبی و غیرقطبی توسط MaxiSorp جذب شوند و امکان جذب روده‌ای آن‌ها به حداقل برسد.

زغال فعال اصلاح شده (Modified activated charcoal)

سطح ذرات این زغال فعالِ اصلاح شده دارای انواعی از گروه‌های عامل مختلف است که به صورت انتخابی و هوشمند بسیاری از مایکوتوکسین‌های قطبی و غیرقطبی را به شکلی برگشت‌ناپذیر جذب می‌کند و در عین حال مانع جذب مواد مغذی کم‌نیاز مانند ویتامین‌ها و موادمعدنی می‌شود.

دیواره‌ى مخمر (Yeast cell wall)

دیواره‌ى مخمر شامل انواعى از بیوپلیمرها و بیوالیگومرهایى همچون بتا گلوکان‌ها، مانان‌ها و مانوپروتئین‌ها است که توانایى بالایى در جذب برگشت ناپذیر بسیارى از مایکوتوکسین ها دارد. الیگوساکاریدها انواعى از بیوالیگو ساکاریدها هستند که توانایی زیادي در جذب آفلاتوکسین‌ها دارند.

( Organic Acid) اسید ارگانیک

استفاده از نوعى خاص از اسید ارگانیک که به عنوان موثرترین  جاذب مایکوتوکسین‌ها شناخته مى شود، وجه تمایز MaxiSorp از سایر محصولات موجود در بازار مى‌باشد. این نوع اسید ارگانیک علاوه بر جذب مایکوتوکسین‌ها ، از کبد در مقابل اثرات مخرب مایکوتوکسین‌ها محافظت کرده، ایمنى هومورال را بهبود بخشیده و از تغییرات مخرب بیوشیمیایى خون و سرم ناشى از استفاده از مایکوتوکسین‌ها ممانعت بعمل مى‌آورد.

هر چهار جزء MaxiSorp از یک سو پایداری زیادی در محدوده‌ی pH میان 2 تا 9 داشته از سوى دیگر کاملا غیرقابل گوارش و غیر قابل جذب (توسط روده) هستند؛ بنابراین MaxiSorp  پس از جذب برگشت‌ناپذیرِ مایکوتوکسین‌ها، آن‌ها را با خود در طول دستگاه گوارش حمل کرده و در نهایت از راه مدفوع دفع مى‌کند.

مقدار مصرف