دوازده هفته اول زندگی یک دوره حیاتی برای رشد شکمبه در گوساله‌های شیری است. در اختیار قرار دادن زودهنگام علوفه برای گوساله، که دارای شکمبه کوچک و بدون عملکرد تخمیری است، موجب می‌شود شکمبه به محلی مناسب برای تجزیه و تخمیر مواد غذایی در یک گاو تولیدی تبدیل شود.

خوراکی که به گوساله‌های خود می‌دهید مستقیماً بر رشد شکمبه تأثیر می‌گذارد و 12 هفته اول زندگی یک مرحله حیاتی رشد است. از آنجایی‌که گوساله‌ها برای رشد شکمبه به تغذیه مناسب نیاز دارند، متعادل‌سازی جیره از نظر غلات و علوفه برای رسیدن به بالاترین پتانسیل ژنتیکی گوساله‌ها کمک می‌کند.

جیره‌های مبتنی بر شیر (به تنهایی) جذب مواد غذایی را محدود می‌کند

گوساله‌هایی که تنها با شیر تغذیه می‌شوند رشد شکمبه محدودتری دارند. مواد مغذی مصرف شده وارد شکمبه نشده و از طریق ناودان مری، مستقیماً وارد شیردان می‌شود. این بدان معنی است که اندازه شیردان بزرگ می‌شود ولی رشد شکمبه محدود شده و دیواره و پرزهای شکمبه کوچک باقی می‌مانند. پرزهای (پاپیلای) شکمبه برآمدگی‌های انگشت مانندی هستند که داخل دیواره شکمبه را می‌پوشانند. برای عملکرد مطلوب شکمبه ضروری است که این پرزها بزرگتر شده و سطح جذب بیشتری داشته باشند و بتوانند در بالاترین سطح مواد غذایی را جذب نمایند.

برای دادن علوفه به گوساله صبور باشید

گوساله‌هایی که قبل از شیرگیری با یونجه یا علوفه تغذیه می‌شوند شروع به نشخوار می‌کنند، جریان بزاق بیشتری به شکمبه وارد شده و در نتیجه رشد عضلانی بیشتری در دیواره شکمبه دارند. با این حال این کار مقادیر کافی از اسیدهای چرب فرار (VFA) و بخصوص بوتیرات را برای رشد پرزهای شکمبه‌ای که اجزای اصلی در عملکرد مطلوب شکمبه هستند، فراهم نمی‌کند.

مطالعه‌ای توسط هاینریش و لزمایستر نشان داد گوساله‌هایی که تا 12 هفتگی با رژیم غذایی یونجه با کیفیت بالا و شیر یا جایگزین شیر تغذیه شده بودند در مقایسه با گوساله‌هایی که تنها با شیر در جیره نغذیه شدند، رشد بالا داشتند ولی رشد پرزهای شکمبه‌ای در آن‌ها کمتر بود. اگر گوساله ها قبل از 12 هفتگی 4 تا 4.5 کیلوگرم استارتر در روز می‌خورند، شروع به دادن مقدار کمی یونجه کنید. تا آن زمان نیازی به دادن یونجه نیست.

تغذیه گوساله‌ها با غلات

دانه به دلیل نقش آن در تولید اسید چرب فرار (VFA) برای حمایت از رشد پرزهای شکمبه‌ای، یک عنصر کلیدی در رشد شکمبه گوساله است. در مطالعه Heinrichs و Lesmeister، گوساله‌هایی که در طی یک دوره 12 هفته‌ای با شیر و دانه به میزان آزاد تغذیه شدند، پرزهای شکمبه‌ی بزرگتر و دیواره شکمبه ضخیم‌تر و توسعه‌یافته‌تر داشتند. بعلاوه گوساله‌های تغذیه شده با غلات به علت داشتن عروق و مویرگ‌های خونی بیشتر، شکمبه تیره‌تر دارند که این عروق امکان جذب بیشتر VFA را در جریان خون فراهم می کند.

در سه روزگی یک مشت غلات تهیه کنید و مقدار آن را به تدریج افزایش دهید تا زمانی که گوساله ها 1.5 کیلوگرم در روز به مدت 3 روز متوالی هنگام از شیرگیری غذا بخورند. تامین آب کافی همراه با غلات برای ایجاد محیط مناسب شکمبه بسیار مهم است. این امر موجب تخمیر و تولید اسید چرب فرار (VFA) می‌شود که به نوبه خود رشد شکمبه را تحریک می‌کند. به دنبال یک استارتر باشید که با ترکیب خاصی از مواد در کنار جایگزین شیر (شیرخشک) مصرف شود. این قوام در بو و طعم خوراک کمک می‌کند تا مصرف خوراک گوساله‌ها کاهش پیدا نکرده و افت وزن در زمان از شیرگیری به حداقل برسد.

منبع:

https://www.purinamills.com/dairy-feed/education/detail/rumen-development-in-dairy-calves-101