ملاحظات لازم در طراحی بهاربندهای دوره انتقال متفاوت از آن چیزی است که در بهاربندهای معمول گاو شیری در نظر گرفته می‌شود.

تحقیقات دانشگاهی و تجربیات فارمی به‌ما می‌گوید که یک اصل اساسی طراحی تاسیسات دوره انتقال این است که دام بیش‌ از مقدار کافی به خوراک و فضای استراحت دسترسی داشته باشد (یعنی بیش از حد نیاز). فضای بیشتر سر در آخور، فضای بیشتر استراحتگاه دام و معابر عریض‌تر همگی به ایجاد آسایش بهینه و حداقل کردن افت معمول در ماده خشک مصرفی گاوهای پابه‌زا کمک می‌کند.

برای کمک‌ در رسیدن‌ به بهترین شرایط، ۹ ملاحظه اساسی در طراحی تاسیسات دوره انتقال در اینجا ذکر می‌گردد.

۱- فضای فری استال: ابعاد بسته به جثه و نژاد گاو دارد. به طور کلی، ابعاد فری استال در این بهاربند بزرگتر است چراکه گاوهای اواخر آبستنی بزرگتر هستند، سنگین‌تر هستند و کمتر حرکت می‌کنند. سکوی فری استال باید به‌راحتی از راهرو میانی قابل دسترسی باشد. بستر عمیق شنی می‌تواند بهترین انتخاب برای این گروه از گاوها باشد.

۲- فضای مورد نیاز در بهاربندهای گروهی: ناحیه استراحت مفروش شده با کاه (یا هر نوع بستر دیگر) باید حداقل ۹ متر مربع فضا به ازای هر راس فراهم کند که میزان بهینه آن ۱۱ تا ۱۴ مترمربع توصیه شده است. این فضای استراحت دربرگیرنده فضای راهروهای دسترسی به آب و خوراک نیست. فضای کافی و فراوانی بستر می‌تواند آسایش و تمیزی گاو را تضمین نماید.

۳- فضای انفرادی مورد نیاز در جایگاه‌های انفرادی (نه فری استال): جایگاه‌های انفرادی زایمان باید فضایی در حدود ۱۴ مترمربع به ازای هر راس فراهم کند. سطح استال می‌تواند بتن، خاک رس یا شن باشد. اگرچه سطوح بتنی راحت‌تر تمیز می‌شوند، ولی ممکن است بهترین سطح را برای سم فراهم نکند. حداقل به ضخامت ۱۵ سانتی‌متر باید کاه روی سطح بستر ریخته شود. تجمع بستر و کود باید از جایگاه حذف شود و بعد از هر زایش با بستر خشک جایگزین شود.

۴- فضای آخور: طراحی بهاربند نباید محدودیت‌های اضافی روی خوراک مصرفی ایجاد نماید. توصیه‌های کنونی می‌گویند که در دوره انتقال باید ۷۵ سانتی‌متر به ازای هر راس فضای آخور وجود داشته باشد و بین سربندها نیز ۷۵ سامتی‌متر فاصله باشد یا اینکه بین سربندها ۶۰ سانتی‌متر فاصله باشد اما تراکم در بهاربند در حد ۸۰ تا ۸۵ درصد ظرفیت بهاربند باشد.

سربندها مهار کردن دام به مقاصد مدیریتی را امکان پذیر می‌سازند ولی ماده خشک مصرفی را کاهش نمی‌دهند. آخورهای فنس-گونه خوراک مصرفی را کاهش می‌دهند چرا که گاوهای قلدر فضایی بیش از مقدار موردنیازشان را تحت کنترل خود در می‌آورند.

۵- فضای راه رفتن: عرض راهروها باید طوری باشد تا دسترسی غیر-محدود شوندهای به فضای استراحت را برای دام فراهم کند. فاصله بین ردیف‌های فری استال باید حداقل ۳ متر باشد که حد بهینه آن ۳/۶۷  متر گزارش شده است. در حالی که ناحیه بین ردیف فری استال و آخور خوارک باید حداقل ۴/۳ متر باشد.

عرض محل‌های تقاطع در یک اصطبل فری استال باید حداقل ۳/۶۷ متر به علاوه فضای مورد نیاز برای آبخوری باشد. تقاطع‌ها در هر بهاربند فری استال باید در فواصل ۳۶ تا ۴۸ متر ازهم ساخته شود تا دسترسی آسان به آخور و استال‌ها را ممکن سازد. تقاطع‌های اضافی هم دسترسی به آخور را بهتر می‌کند  وهم فضایی برای قرار دادن یک آخوری اضافی ایجاد می‌کند

۶- فضای آبخوری و مکان آن: آبخوری باید طوری باشد که ۷/۵ سانتی‌متر فضای خطی به ازای هر راس دام فراهم کند. حداقل باید ۲ آبخوری در هر بهاربند قرار داشته باشد. معمولا آبخوری‌ها در محل تقاطع اصطبل‌های فری استال قرار می‌گیرند. در طول تابستان می‌توان آبخوری‌های اضافی در راهروهای خارجی بهاربند قرار داد.

در بهاربندهای مفروش با کاه یا غیر فری استال، آبخوری معمولا بین آخور و محل استراحت دام قرار دارد. قرار دادن آبخوری بین ۲ بهاربند مجاور این امکان را فراهم می‌کند که تعداد بیشتری آبخوری و در محل‌های متفاوتی در بهاربند آبخوری نصب کنید.

۷- گاوهای پابه‌زا و تازه‌زا می‌توانند تا زمان زایمان و اندکی پس از آن در فری استال‌ها قرار بگیرند. یک نقشه فری استال ۲ ردیفه مکانی ایده‌آل برای رعایت تمام توصیه‌های مربوط به فضاهای مورد نیاز دام فراهم می‌کند. در بهاربند پابه‌زا، آرایش سر-به-دم ردیفه‌ای فری استال مشاهده پشت دام را وقتی مدیر فارم در بهاربند گشت می‌زند، فراهم می‌کند.

تاسیسات فری استال ۳ ردیفه فضای آخور محدودی به ازای هر راس فراهم می‌کنند که موجب می‌شود از فضای استراحت موجود در اصطبل استفاده کافی نشود. برای گاوهای پا‌به‌زا و تازه‌زا نباید از چنین طراحی‌هایی استفاده کرد.

۸- طراحی بهاربند مفروش با کاه گروهی: هنگام طراحی چنین بهاربندهایی، ردپایی از فضای مورد نیاز در بهاربندهای فری استال بایستی در طراحی هندسی این اصطبل بکار برده شود. طراحی باید به گونه‌ای باشد که افزودن بستر، راحت بودن بستر، و جمع آوری آسان کود از بستر را با لودر فراهم سازد.

۹- طراحی استال‌های زایمان انفرادی پوشیده شده با بستر کاه: طوری باید طراحی شود که جابجایی گاو از گروه پابه‌زا به این جایگاه را توسط یک نفر میسر سازد. همچنین باید به راحتی و بین ۲ زایش تمیز و خشک گردد. این جایگاه باید دارای آبخوری و سربلند جهت مهار گردن دام و نیز تاسیساتی قیف مانند جهت مهار دام برای درمان و شیردوشی باشد. معمولا گاوهای این جایگاه کمتر از ۱۲ ساعت باید در آن اقامت داشته باشند.