دوره انتقال و سرکوب سیستم ایمنی اغلب دست به دست هم می‌دهند. گاوها در این دوره در میانه یک تغییر فیزیولوژیکی قرار دارند و سیستم ایمنی ضعیف این گاوها، آن‌ها را به انواعی از ناهنجاری‌های متابولیکی و عفونی (مثل کتوز و متریت) مبتلا می‌سازد که می‌تواند عملکرد تولیدمثلی آن‌ها را در شیردهی آینده کاهش دهد.
تغذیه همیشه نقشی حیاتی در دوره انتقال ایفا کرده است، ولی تحقیقات جدیدی که اثر تغذیه را بر روی ایمنی گاو بررسی کرده است به روشن کردن نقش سیستم ایمنی در سالم نگه داشتن این دام‌ها کمک می‌کند.
دکتر بَری بِردفورد (Barry Bradford) عقیده دارد راهکارهای تغذیه‌ای که امتیاز وضعیت بدنی (BCS) را در گاوهای خشک کنترل می‌کند، مقادیر کافی آنتی اکسیدانت فراهم می‌کند و از مواد زیست-فعال برای کنترل التهاب بهره می‌برند، می‌توانند به کاهش وقوع بیماری در دوره انتقال کمک کنند.
برای مثال مکانیسم‌هایی کشف شده‌اند که نشان می‌دهد بین مواد مغذی نظیر اسیدهای چرب اشباع، سلنیوم، ویتامینD، اسیدهای چرب فرار، اجسام کتونی، اسیدهای چرب ضروری امگا-۳ و امگا-۶ و تغییر عملکرد سلول‌های سیستم ایمنی ارتباطات زیادی وجود دارد. تحقیقات اخیر در گاوهای شیری نقش التهاب سیستمیک را در بیماری‌های عفونی برجسته کرده‌اند، و پیشنهاد شده است که التهاب در بیماری‌های متابولیکی نیز دخیل است.
نقش کلیدی التهاب در چندین ناهنجاری متابولیکی گاوها در دوره انتقال، می‌تواند در توضیح روابط بین این شرایط گوناگون کمک کند. برای مثال، تحقیقات نشان می دهد که گاوهای با تب شیر در مقایسه با آنهایی که دچار تب شیر نشده‌اند، ۵ برابر احتمال بیشتری دارند که درگیر ورم پستان شوند. از طرف دیگر مسیرهای التهابی نقش‌های کلیدی در عملکرد طبیعی سیستم ایمنی و تولید مثل ایفا می‌کنند.
به برنامه تغذیه‌ای خود رجوع کنید تا مطمئن شوید که برنامه شما در حال تامین گاوها با مواد مورد نیاز در جهت رویارویی با موارد پیش‌رو باشد. در حال حاضر بهترین راهکار برای حداکثر کردن عملکرد سیستم ایمنی، مدیریت تغذیه‌ای دقیق در جهت فراهم کردن مواد مغذی با زیست‌فراهمی بالا می‌باشد.
برای کمک به بهبود سیستم ایمنی گاو از طریق راهکارهای تغذیه‌ای، توصیه های دکتر والدرون (Matt Waldron) را دنبال کنید:
۱) خوراک مصرفی و رفتار خوراک خوردن را کنترل کنید. هیچ چیزی جایگزین پایش گاوها نمی‌شود تا به شما بگوید که برنامه تغذیه‌ای شما تا چه اندازه خوب عمل می‌کند. هر گونه عدم توازن در جیره پتانسیل برهم‌زدن سیستم ایمنی را دارد. به اینکه گاوها واقعا چقدر خوراک می‌خورند توجه کنید و تغییر در الگوهای رفتاری را مد‌نظر قرار دهید.
۲) بر روی پیشگیری متمرکز شوید. برای جلوگیری از داشتن گاوهای با مشکلات بسیار حاد، از مشکلات پیشگیری کنید یا حداقل در مراحل اولیه آن‌ها را کشف کنید. این امر می‌تواند از طریق افزایش توجه به جزئیات، و نیز بهبود راهکارهای مدیریتی و تغذیه‌ای تحقق یابد.
۳) از عوامل تنش‌زا اجتناب کنید. تراکم بیش از حد، تنش حرارتی، جابجایی بین بهاربندها و سایر عوامل تنش‌زا می‌تواند حتی بهترین راهکارهای تغذیه‌ای را بی اثر نماید. برای حداقل کردن این مشکلات تلاش کنید.
۴) سلامت متابولیکی دام را مدیریت کنید. بر روی راهکارهای کاهش توازن منفی انرژی و متعاقب آن موبلیزاسیون چربی و افزایش تولید اجسام کتونی سرمایه‌گذاری کنید. فزون بر آن، مدیریت متابولیسم کلسیم برای جلوگیری از هایپوکلسیمی ممکن است مزایایی فراسوی کنترل صِرفِ بیماری متابولیکی داشته باشد چرا که کلسیم برای متابولیسم داخل سلولی و پیام رسانی در اکثر سلول‌ها از جمله لوکوسیت‌های سیستم ایمنی نقش بازی می‌کند.
۵) در مورد ریزمغذی‌ها خِساسَت به خرج ندهید. کمبودهای کوتاه مدت یا حتی کمبود مکمل‌ها ممکن است به چشم نیاید. اما، به مرور زمان و به تدریج که تنش‌زاهای مدیریتی یا مشکلات سیستم ایمنی تجمع می‌یابند، نتایج منفی ظاهر خواهند شد. وقتی این کمبودها در گاو ایجاد شود، نتیجه آن اغلب افزایش در SCC، افزایش متریت و ورم پستان، جفت ماندگی، بازده ضعیف تولیدمثلی، افزایش ناهنجاری‌های متابولیکی و تولید شیر کمتر خواهد بود.
فزون بر مدیریت تغذیه‌ای ایده‌آل، اجرای عملیات‌هایی در جهت حداکثر نمودن بهداشت دام و حداقل نمودن عوامل تنش‌زا برای کمک کردن به پیشگیری از عفونت حیاتی هستند. روابط ثابت شده بین سیستم‌های متابولیکی و ایمنی گاوهای شیری، اهمیت نگاه کردن به مشکلات سلامتی گاو انتقالی را از یک منظر تخصصی‌تر برجسته می‌کند.