مصرف پروتئین یک عامل بسیار مهم بالانس جیره گاوهای شیری می‌باشد. سطح پروتئین جیره تاثیر مهمی بر روی تولید مثل دارد، به خصوص پروتئین خام جیره می‌تواند بر روی سطح تجزیه پذیری پروتئین خوراک و افزایش نیتروژن اوره ای شیر یا خون و به طور مستقیم بر روی باروری و کاهش تولید مثل اثر بگذارد.

تعادل منفی انرژی Negative energy balance) NEB) به عنوان یک چالش بسیار مهم می‌باشد که اکثر گاوهای شیری در دوره پس از زایمان با آن مواجه می‌شوند.

جیره‌هایی که دارای کمبود جهت برآورد احتیاجات شکمبه هستند و یا حاوی مواد غیر قابل تجزیه می‌باشند، جهت تامین پروتئین گاوهای شیری دچار مشکل می‌باشند و نمی‌توانند احتیاجات دام را تامین کنند.

اوره شاخص خوبی جهت تشخیص تعادل انرژی و یا پروتئین می‌باشد و یک شاخص بسیار خوبی جهت شناسایی بهره‌وری پروتئین جیره می‌باشد.

اندازه مولکولی آن اجازه می‌دهد که به سادگی در تمام مایعات جابجایی داشته باشد و به همین دلیل همبستگی خوبی بین غلظت آن در خون و شیر دارد.

پروتئین جیره نقش مهمی بر روی تولیدمثل و افزایش CP خوراکی و افزایش تجزیه‌پذیری پروتئین خوراک دارد.

افزایش میزان اوره خون و یا شیر تاثیر مستقیم بر روی کاهش لقاح، آبستنی و میزان باروری دام دارد، البته مطالعات اخیر، زیاد به این جنبه توجه نکرده‌اند، که این رابطه همچنین بر روی فیزیولوژی دستگاه تولید مثل نیز تاثیرگذار می‌باشد.

به‌طور خلاصه، جیره‌های خوراکی حاوی پروتئین به طور مستقیم با راندمان تولید مثل ارتباط دارند.

۱- افزایش NEB با تولید بالا و هزینه انرژی خوراک رابطه مستقیم دارد.

۲- مسمومیت حاصل از کاتابولیسم پروتئین می‌تواند بر روی تخمک و جنین تاثیرگذار باشد.

۳- جلوگیری از افزایش pH رحم پس از تخمک گذاری و تغییر یونی مایع رحمی.

۴- تغییر بر روی ترشح PGF2α از طریق بافت اندومتریوم.

۵- تغییر بر روی تحرک اسپرم.

بخشی از تعادل منفی انرژی به‌وسیله پروتئین بالای جیره می‌باشد و بر روی تولید مثل تاثیرگذار است، که از جمله تاثیر آن بر روی IGF، LH و سطح پروژسترون پلاسما می‌باشد.

جالب توجه است که به نظر می‌رسد تغییرات سطوح نرمال پروتئین جیره در مقایسه با سطوح بالای آن تنها بر روی کاهش عملکرد تولید مثلی تاثیرگذار می‌باشد.

گاوهای شیری می‌توانند خود را به مدت طولانی با مصرف پروتئین قابل تجزیه آداپته کنند، در صورتی که غلظت پروتئین بالای جیره می‌تواند بر روی رشد جنین تاثیرگذار باشد.

در بررسی موقعیت انتقال جنین زمانی که جیره دام اهدا کننده حاوی سطوح پروتئین بالاتری بوده، کاهش یافته است، در حالی که نتیجه این بررسی نشان داد که این موضوع با وضعیت نیتروژن اوره دام‌های گیرنده ارتباطی نداشت، این موضوع نشان داد که حساسیت بالایی بین تولید مثل و درصد گیرایی تلقیح مصنوعی و سطح پروتئین جیره وجود دارد.

پیشنهاد می شود که مدت زمان قرارگرفتن دام در معرض پروتئین بالای جیره مورد بررسی دقیق قرار گیرد و سطح نیتروژن اوره‌ای شیر یا خون به عنوان ملاک تشخیص وضعیت نیتروژنی دام ارزیابی گردد.

بسیاری از مطالعاتی که سطوح مختلف پروتئین جیره و ارتباط آنرا با تولید مثل مورد بررسی قرار دادند، نیتروژن اوره‌ای شیر یا خون را به عنوان ملاک ارزیابی وضعیت نیتروژنی دام قرار دادند.

این مطالعات به طور خاص جهت ارتباط بین غلظت اوره و باروری و لقاح طراحی نشده‌اند و نتایج آنالیز آن‌ها تا به حال ناهمگن بوده و تفاوت داشته‌اند، بنابراین سطح آستانه اوره در این تحقیقات مبهم بوده است.

بررسی این تحقیقات بر روی حد آستانه استفاده از اوره و تاثیر آن بر روی کاهش باروری متمرکز نبوده، این عدم توجه مربوط به این موضوع می‌باشد که در این مطالعات حتی سطح کتوز نیز مورد سوال قرار گرفته است.

یک بررسی انجام شده نشان داد که تحقیقات بسیار اندکی در مورد این موضوع انجام شده است و فقط چند تحقیق بسیار اندک بر روی تاثیر آن بر لقاح انجام شده است.

محققان در بررسی دیگری نشان دادند که سطح نیتروژن اوره ای شیر و خون و همچنین نیترات اوره ای پلاسما بر روی باروری نیز تاثیر گذار است.

مطالعات دیگری نیز در مورد عملکرد تولید مثلی اوره را ارزیابی نکرده‌اند اما پروتئین غذا را مورد بررسی قرار دادند.

هدف این مقاله ارائه یک متاآنالیز در مورد ارتباط بین مقدار اوره‌ای شیر و خون و عملکرد آن بر روی تولید مثل و ارائه یک سطح آستانه استفاده از اوره در جیره می‌باشد.

این متاآنالیز شامل ۶۱ مدل مختلف که از ۲۱ مقاله انتخاب شده‌اند می‌باشد، که حد استفاده اوره در مدل‌های مختلف بر اساس مرحله ۱ میلی مول مورد بررسی قرار گرفته.

متاآنالیز نشان داد که وقتی که سطح اوره ≥۴۲۰ mg/L شیر در مقایسه با مقادیر کمتر بود، باروری و تخمک‌گذاری ۴۳% کاهش یافته بود، همچنین نتایج نشان دادند که ممکن است یک رابطه مؤثری بین غلظت اوره بالا و درصد آبستنی و یا زنده‌مانی جنین، زمانی که دام در معرض نیتروژن بالای جیره قبل از تلقیح مصنوعی قرار داشته در مقایسه با بعد از آن وجود داشته باشد.

By: D. Raboisson,1 A. Albaaj, G. Nonne, and G. Foucras, J. Dairy Sci. 2017