صحبت ما پیرامون این موضوع است که در آخرین ویزیت من از کشور ایران تولید شیر زیاد، سودآوری خوبی داشت با اینکه هنوز قیمت خوراک نیاز به بهینه سازی دارد.
من میل دارم درباره این موضوع صحبت کنم که وقتی جیره بالانس باشد آیا می‌تواند بر روی مصرف مواد مغذی مورد استفاده تاثیرگذار باشد؟ و این موضوع یکی از موضوعات بسیار مهم جهت تولید شیر می‌باشد.
بهینه سازی یعنی خرید خوراک بیشتر با قیمت کمتر. این به معنی حداقل هزینه نمی‌باشد، به معنای با صرفه‌ترین نیست، بدین معنا است که احتیاجات غذایی گاوها در گروه‌های مختلف پرورشی از لحاظ اقتصادی متعادل شده باشد.
دورریز خوراک به دو صورت رخ می‌دهد: ۱- خوراک داده شده باشد و استفاده نشده باشد.۲- مواد مغذی عرضه شده مورد استفاده قرار نگرفته باشد.
هدررفت خوراک داده شده را می‌توان به صورت بسیار ساده ارزیابی کرد: خوراکی که در جایگاه خواب و زیر پای گاوها می‌باشد، خوراکی که گاوها بر روی پشت خود می‌ریزند، خوراکی که در جایگاه خواب ریخته می‌شود و زیر مدفوع دام می‌ماند، خوراکی که توسط موش‌ها و یا پرندگان خورده می‌شود و یا توسط باد، لگد شدن و یا توسط باران از بین رفته و همچنین سیلویی که در قسمت پایین قرار دارد و فاسد می‌باشد، همچنین سیلویی که دوباره گرم می‌شود، زیرا به خوبی از سیلو گرفته نمی‌شود و یا به خوبی انباشته نمی‌شود و تمام گرمای این سیلو ناشی از مخمرها و یا باکتری‌ها و یا غالباً از افزایش مواد مغذی سیلو می‌باشد، اما به همان اندازه در جیره و یا مصرف خوراک بزرگ نمایش داده نمی‌شود و به سادگی از کنار آن رد می‌شویم. از طرف دیگر بیشترین دورریز خوراک نامحسوس است و نمی‌توان آن‌را محاسبه کرد.
ما باید بدانیم که تغذیه بیش از حد مواد مغذی که مورد نیاز گاوها می‌باشد اتلاف پول و سرمایه می‌باشد و بیشتر اوقات افراد می‌گویند «ما به گاوها بیشتر غلات می‌دهیم و امیدواریم که تولید افزایش پیدا کند» در صورتی که این موضوع اشتباهی بزرگ است.
از طرف دیگر ما نمی‌توانیم جهت افزایش تولید به گاو فشار بیاوریم، اما من فکر می‌کنم که تمام فاکتورهای ژنتیکی و مدیریتی باید قبل از پاسخ گاو به مواد مغذی بررسی شوند.
به عنوان متخصصان تغذیه دام ما توصیه می‌کنیم که به هر حال همه چیز وابسته به تغذیه است، و بر روی کاغذ گاوها باید تغذیه بهتر و مناسب‌تری داشته باشند و ما نباید این موضوع را فراموش کنیم که ۵۰% تولید شیر و بهروری دام از مدیریت ناشی می‌شود.
۳۰% بیشتر NDF مورد نیاز نیست، برای احتیاجات NDF علوفه‌ای ما می‌خواهیم که ۸% از وزن بدن NDF علوفه‌ای باشد و برای هر ۱/۰ واحد کمتر NDF علوفه‌ای برای نگهداری فعالیت نشخوار ما به حدود ۲ % NDF غیرعلوفه‌ای نیاز داریم.
شاید ما بیشتر به جیره غلات اضافه کنیم که به توانایی شکمبه برای خوراک بستگی دارد و این موضوع می‌تواند هزینه کنسانتره را افزایش دهد.
اگر گاوها مدت کوتاهی با NDF تغذیه شوند، سپس ما باید جهت سلامت شکمبه به جیره جوش شیرین اضافه کنیم. برای این موضوع من می‌توانم، بدون تاثیرگذاری بر روی تولید مقدار مناسبی فیبر و یا سیلاژ به جیره اضافه کنم که مقدار بیکربنات را افزایش دهم و می‌توانم از این طریق پول ذخیره کنم. از طرفی بیکربنات در ایران ارزان قیمت است اما من نمی‌توانم و یا نمی‌خواهم این کار را بکنم.
یک نکته در اینجا وجود دارد که ممکن است شما به طور صحیح NDF جیره را بالانس نکرده باشید در این صورت شما نیاز دارید که به جیره نشاسته، غلات، بافر و یا مواد دیگری را اضافه کنید، زیرا میکروب‌های شکمبه در این محیط، فضایی جهت تولید نرمال ندارند، که این موضوع دور ریز پول از طریق خوراک مصرفی می باشد و می‌توان از آن جلوگیری کرد.
متاسفانه بهترین فرمول‌های تغذیه‌ای نمی‌تواند از عواقب کاهش NDF علوفه جیره پیشگیری کند و تا انتهای دوره این مشکل وجود دارد، دامداران متخصصان تغذیه را مقصر می‌دانند زیرا برنامه‌های کامپیوتری می‌گویند که همه چیز خوب است و دامدار فکر می‌کند که متخصص تغذیه ناکارآمد است، در صورتی که همه مشکلات به دلیل عدم NDF کافی در جیره می‌باشد.
من می‌خواهم تاکید کنم که داشتن NDF کافی در جیره جهت ارائه دادن جیره بالانس شده نکته بسیار کلیدی می‌باشد، در صورتی که همچنین جیره ای می‌تواند مناسب و اقتصادی می‌باشد.