یکی از چالش‌های اساسی در توسعه غذاهای پایدار آبزیان، وابستگی به جیره ماهی و روغن ماهی است. به همین ترتیب، اضافه کردن مواد گیاهی بیشتر که منجر به فشار بیشتری بر منابعی مانند زمین قابل کشت، آب شیرین و کود می‌شود، مطلوب نیست. مواد جدیدی که نیازی به این منابع ندارند و بلکه منابع ضایعات آلی را بهبود می‌بخشند، مانند حشرات من جمله میلورم که لارو سوسک تاریکی است در حال توسعه هستند نتایج 91 مقاله علمی از مجلات داوری شده که شامل مجموعه‌ای از 415 رژیم آزمایشی با 35 گونه آبزی مختلف و 14 گونه حشره می‌باشد نشان داد که در حداکثر آستانه اضافه کردن حشرات به غذاهای آبزیان، میزان وسعت بزرگی وجود دارد (از 4 تا 37٪) که براساس زیرگروه‌های سطح تغذیه از گونه‌های آبزی، گونه‌های حشره استفاده شده است.
محتوای پروتئین بالا: میلورم‌ها سرشار از پروتئین هستند و سطوح آن از 40 تا 60 درصد وزن خشک متغیر است.
اسیدهای آمینه ضروری: اسیدهای آمینه مانند لیزین، متیونین و تریپتوفان برای سنتز پروتئین حیاتی هستند و نمی توانند توسط خود حیوانات تولید شوند.
چربی‌ها و اسیدهای چرب مفید: میلورم‌ها حاوی چربی‌هایی از جمله اسیدهای چرب غیراشباع چندگانه .(PUFA) مانند اسیدهای چرب امگا 3 و امگا 6 هستند.
ریزمغذی‌ها:کرم‌های خوراکی منبع ریزمغذی های مختلف از جمله ویتامین‌ها و مواد معدنی هستند. آنها حاوی ویتامین های گروه B مانند ریبوفلاوین، نیاسین و تیامین و همچنین مواد معدنی مانند کلسیم، فسفر و پتاسیم هستند که به تعادل کلی تغذیه کمک می کنند.
خوش خوراکی و مقبولیت: میلورم‌ها به دلیل طعم و بافت عموماً توسط بسیاری از گونه های آبزی به خوبی پذیرفته شده اند. این خوش طعم بودن آنها را به یک ماده غذایی جذاب تبدیل می‌کند که رفتار و مصرف خوب تغذیه را ترویج می کند.
قابلیت هضم: میلورم‌ها برای حیوانات آبزی نسبتاً قابل هضم هستند و امکان استفاده مؤثر از مواد مغذی را فراهم می‌کنند. این ویژگی برای بهینه سازی نرخ تبدیل خوراک و به حداقل رساندن ضایعات مواد مغذی در سیستم های آبی بسیار مهم است.