دوره انتقال حساسترین مرحله زندگی گاو شیری است و گوش زد کردن نکاتی در مورد ان همواره اهمیت دارد و خالی از لطف نیست. در این مقاله به برخی از جنبه های آن اشاره می‌کنیم هرچند که ممکن است برای برخی خوانندگان تکراری و کم اهمیت به نظر برسد. انجام کارهای صحیح برای گاوهای شیری تازه‌زا برای به رسیدن به گاوهایی با یک شروع خوب لازم است.

تغذیه و شیوه‌های مدیریتی گاوها در اوایل دوره شیردهی، به ویژه گاو تازه‌زا می‌تواند تاثیر قابل توجهی بر سلامت گاو، رفاه، تولید شیر در آینده و عملکرد تولیدمثلی داشته باشد. همه این موارد به طور مستقیم سودآوری بالقوه گاو را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در هنگام مدیریت گاوهای تازه‌زا، لازم است که آن‌ها شروع خوبی بعد از زایمان داشته باشند. گاوهای اوایل دوره شیردهی، به خصوص درست بعد از زایمان، نیاز دارند که خوب تغذیه شوند، علاوه بر اینکه پیش از زایمان نیز به منظور جلوگیری از بیماری یا اختلالات متابولیکی مانند تب شیر، جابجایی شیردان (DA)، و یا جفت‌ماندگی خوب مدیریت و تغذیه شده باشند.

برنامه های تغذیه ای و مدیریتی گاوهای تازه زا

یکی از نکات کلیدی در مدیریت گاوهای تازه‌زا، صرف زمان برای مشاهده و رویت این گاوها می‌باشد. مشاهده دقیق این گاوها راهی موفقیت آمیز در تشخیص زود هنگام بیماری‌ها در اختیار شما می گذارد به طوری که شما قادر خواهید بود در مراحل اولیه بیماری آن را درمان کنید.

به دلایل زیر باید گاوهای تازه‌زا را نگاه کنید: ۱) اطمینان از اینکه آن‌ها لقمه بالا آورده را نشخوار می‌کنند، ۲) ببینید که آن‌ها غذای خود را می‌خورند، ۳) مطمئن شوید که دمای بدنشان، حرکات شکمبه، و ترشحات رحمی آن‌ها طبیعی باشد.

گاوهای تازه‌زا نباید با گاوهای بیمار در یک جا نگهداری شوند. اطمینان حاصل کنید که بهترین امکانات برای گاو تازه‌زا باشد، آسایش گاو و کافی بودن خوراک تازه در آخور و فضای مناسب آخور و دسترسی آسان به آب تازه و تمیز و خنک از موارد حیاتی هستند. این بهاربند نباید شلوغ باشد و حتی ناحیه انتظار شیردوشی برای این گاوها نیز نباید متراکم باشد. فراهم کردن محیطی تازه برای آن‌ها به منظور جلوگیری از ورم پستان حیاتی است. بخاطر داشته باشید که گاوهای تازه‌زا ۱۰ روز پیش و پس از زایمان سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند.

جلوگیری از بیماری های گاو تازه زا

دومین نکته کلیدی در مدیریت گاو تازه زا  ممانعت از ابتلا به بیماری‌های متابولیکی است.  متاسفانه مشکلات پیرامون زایش معمولاً حالتی مثل بازی دومینو را نشان می‌دهند، بدین معنی که یک بیماری منجر به بیماری دیگر و آن یک منجر به بیماری بعدی خواهد شد. برای مثال، تب شیر در گاو، یا بالینی و یا تحت بالینی (که شما علایم ظاهری آن‌ها را نمی‌بینید)، وقوع سخت‌زایی را در حد ۴.۲ برابر افزایش می‌دهد و احتمال اینکه آن گاو جفت ماندگی بگیرد را ۲ برابر می‌نماید. جفت ماندگی به نوبه خود، احتمال ورم پستان یا عفونت‌های رحمی را به اندازه ۶ برابر افزایش می‌دهد!

از تنش حرارتی در این گروه بکاهید! در گاوداری‌های صنعتی بسیاری در کشورمان این امر رعایت نمی‌شود و تنها گروه‌های پر تولید مجهز به فن و تجهیزات خنک کننده هستند.

پیشگیری از این ناهنجاری‌ها با مدیریت گاو پیش از زایمان تا حدی امکان پذیر است. فضای آخور اضافی ( ۸۰ % تراکم گاو) می‌تواند به کاهش تنش و افزایش ماده خشک مصرفی پیش از زایش کمک نماید. فضای توصیه شده به ازای هر راس حدود ۷۶ سانتی‌متر است. یعنی اگر شما ۱۰ راس گاو انتظار زایش دارید حداقل فضای آخور باید ۷.۵ متر باشد. ماده خشک بیشتر در قبل از زایش موجب مصرف بیشتر ماده خشک، پس از زایش می‌گردد. جیره‌های پیش از زایش باید از فیبر کافی و نه زیاد برخوردار باشند. جیره‌های پیش از زایش باید پتاسیم کمی داشته باشند. ذرت سیلو شده یک خوراک کم پتاسیم است و از این رو در جیره‌های پیش از زایش به درستی وارد می‌گردد.